احکام لباس نماز گزار
لباس نمازگزار یا همان لباسی که برای عبادت از آن استفاده می شود؛ در واقع همان پوششی می باشد که در میان بانوان با نام چادر نماز و یا ست عبادت و در میان بانوان به گونه های متفاوتی مانند عبا، ردا و ... مورد استفاده قرار می گیرد. البته این امکان وجود دارد لباسی که مردان برای نماز استفاده می نمایند تنها کاربرد آن نماز خواندن نباشد؛ اما بسیار دیده می شود که آقایان نیز برای به جا آوردن فریضه نماز از عبا و امثال آن استفاده می نمایند.
برای بحث در رابطه با احکام لباس نماز گزار لازم است تا نکات مهمی را مورد توجه قرار دهیم که عبارت است از :
1- میزان پوشش لباس در نماز
2- پاک و مطهر بودن لباس نمازگزار
3- مباح بودن لباس نماز
4- جنس و بافت لباس نمازگزار
میزان پوشش لباس نماز گزار
لازم است تا به این نکته توجه داشته باشیم که پوششی که یک زن مسلمان در نماز دارد با میزان پوشش یک مرد متفاوت است.
مرد نماز گزار لازم است تا عورتین خود را بپوشاند. توصیه می شود تا از قسمت ناف تا زانو به طور کامل پوشیده باشد. این موضوع حتی در زمانی که کسی او را در حال نماز نمی بیند هم صدق می نماید.
اما این مسئله در رابطه با زن نمازگزار به طور کل متفاوت می باشد. در واقع لازم است تا لباس نماز گزار زن در هنگام نماز به گونه ای باشد که بدن او را به طور کامل بپوشاند؛ اما گردی صورت (دقیقا به همان میزانی که در وضو گرفتن شسته می شود )، دست ها و پاها تا مچ، نیازی به پوشش در هنگام نماز ندارند.
آیا پوشاندن چانه نیز واجب است؟
باید به این نکته توجه داشت که چانه جزیی از گردی صورت به حساب می آید. بنابراین می توان اینطور بیان نمود که پوشاندن چانه در هنگام نماز ضروری و واجب نیست. اما قسمت زیر چانه که به گردن منتهی می شود باید پوشانده شود.
در مواردی نیز اینطور آمده است که اگر در هنگام خواندن نماز یک زن نمازگزار، نامحرمی حاضر باشد؛ لازم است تا لباس نماز گزار به گونه ای باشد که پاها نیز به طور کامل پوشانده شود.
در این میان مواردی نیز وجود دارد که سهوا و نه از روی عمد اتفاق می افتد. به عنوان مثال اگر شخصی در حین نماز حجاب کاملی نداشته باشد و یا به عبارت دیگر لباس نمازگزار پوشش کاملی نداشته باشد؛ و پس از پایان نماز متوجه این موضوع شود؛ نیازی به دوباره به جا آوردن نماز نمی باشد و نماز او صحیح می باشد.
اما اگر لباس نماز گزار از روی عمد به گونه ای باشد که پوشش کاملی نداشته باشد و خود نمازگزار نیز به این موضوع واقف باشد؛ نماز او صحیح نیست و باید دوباره ادا شود.
پاک بودن لباس نمازگزار
نماز خواندن با لباس و یا بدن نجس، باطل است. اما در این میان اگر کسی نداند که لباسش در حین نماز مطهر نبوده است و پس از اتمام نماز آن را بفهمد؛ نمازش صحیح است.
اما اگر کسی به طور کلی با این موضوع آشنایی ندارد و نمی داند که لباس نماز گزار می بایست پاک باشد؛ نمازش باطل است و باید دوباره نماز را ادا نماید.
سوال جالبی که در بسیاری از موارد به آن اشاره می شود آن است که نماز خواندن با عطر هایی که منشاء ساخت آن برای نمازگزار مشخص نیست چه حکمی دارد؟
با توجه به این موضوع که برخی از عطر ها از میزانی الکل تهیه و ساخته می شوند؛ می تواند نماز را باطل نماید. اما اگر نمازگزار از این امر یقین ندارد و نمی داند که این عطر این ویژگی را دارد یا خیر، نماز او درست است و مشکلی ندارد.
اما یادآوری این نکته نیز لازم است که معطر بودن لباس نماز گزار در کنار مطهر بودن آن امری ست که در آموزه های دینی ما بسیار به آن توصیه شده است.
مباح بودن لباس نمازگزار
این یک امر بدیهی و واجب است که چادر نماز و یا در کل لباسی که با آن نماز می خوانیم باید مباح باشد. به این معنا که لباس برای خودمان باشد و یا اگر برای شخص دیگری است با کسب اجازه از آن برای نماز استفاده نماییم.
حال اگر غصبی بودن لباس نماز گزار به کلی فراموش شود و یا پس از اتمام نماز یادآوری گردد؛ نماز صحیح است و نیازی به ادای مجدد نماز نمی باشد. اما اگر شخص نمازگزار مطلبی را در رابطه حرام بودن پوشیدن لباس غصبی نداند و با یک لباس غصبی نماز را به جا بیاورد و سپس به آن علم یابد؛ نمازش باطل است و لازم است تا دوباره نماز خود را ادا کند.
جنس و بافت لباس نمازگزار
می بایست به این نکته توجه داشت که لباسی که با آن نماز خوانده می شود از اجزای مردار نباشد. این موضوع به ویژه در زمان های قدیم در هنگام شکار و جنگ و ... بسیار کاربردی می نمود. زیرا بسیار اتفاق می افتاد که اجزایی از یک حیوان مرده و یا بخش هایی مانند استخوان، مو، پشم و ... حیوانی همراه لباس باشد.
البته لازم به ذکر است که همراه داشتن اجزایی از حیوان مرده که دارای روح نیست مانند شاخ، استخوان، مو و ... در صورتی که حیوان حلال گوشت باشد و دارای خون جهنده نباشد؛ در هنگام نماز، نماز شخص را باطل نمی کند.
